टीप :- ज्यांनी पहिले दोन भाग वाचले नसतील त्यांनी नक्की वाचा
पूर्वसूत्र :- मागील भागात आपण पाहिले की संपूर्ण टीम पवना लेकला पोहोचून मस्ती करायला सुरुवात करते. गणेशने दुपारी त्यांच्यासाठी खास जेवण बनवले होते. त्यानंतर सर्व क्रिकेट खेळतात. यानंतर शिंदे सरांनी टोलवलेला चेंडू दूर जातो. गौरव तो आणायला गेला असता त्याला भुताचा उतारा नजरेस पडतो. आणि आता संध्याकाळ झालेली असते. वाचा पुढे काय होत.
पवना लेकला फिरायला सध्या पर्यटक खूपच गर्दी करतात. गणेशने शुक्रवार – शनिवार साठी आमच्या मुळे इतर कुणाचेही बुकिंग घेतले नव्हते. सायंकाळी सहा वाजताच हळूहळू अंधार पसरू लागला. गणेशच्या कामगारांनी केम्पिंगच्या सर्व लाईट्स सुरू केल्या. रंगबेरंगी रोषणाईने धरणा काठची केम्पिंग आणखीनच रंगतदार झाली होती. त्यात सौम्य आवाजात म्युसिक सुरू केल्याने वातावरणात आणखीनच भर पडली होती. जसजशी संध्याकाळ होत गेली गुलाबी थंडी पडायला लागली. सखाराम आबांनी आणि खंडूबुवाने तंबू लावायला घेतले. त्यांनी पाच – सहा तंबू ठराविक अंतरावर लावून दिले. तिकडे धरणा कडेला असलेल्या मैदानात आम्ही जमलो.
“गुड ईव्हीनिंग मित्रांनो” गणेश म्हणाला. आम्ही सर्वे एक सुरात ‘गुड ईव्हीनिंग’ म्हणालो. “तर टीम. आज तुम्ही आमच्या पेरडाईज केम्पिंग मध्ये काही तरी भन्नाट करणार आहात जे तुम्ही मुंबईत करू शकत नाही. थंडी हलकी आहे. म्हणून शक्यतो स्वेटर न घालता थोडा फील घ्या.” गणेश हसतच म्हणाला.”आम्हाला सवय नाय जास्त थंडीची” अंकुश हसत म्हणाला.”हम्म ठीक आहे काय हरकत नाही. तर पहा जेवण तुम्ही म्हणाल तेव्हा करा. आमचे आबा आणि बुवा दोघेही स्वयंपाकाला लागलेले आहेत. तिकडे आपण बारबेक्यू करणार आहोत. तुम्हाला चार कोंबड्यांचे पीस करून त्यांना मसाला लावून दिलेत. तुम्ही तुमच्या पद्धतीने ते भाजा. सर्व काही सामान तिथे आहे. त्या व्यतिरिक्त काही चकना हवा असेल तर कळवा. तुमचं पिणं सुरू असताना म्युसिकही सुरूच असेल. इथे किती नाचलात तरी कोणी काही बोलणार नाही” गणेश सांगू लागला.मध्येच शिंदे सर मला खानाखुणा करून पिण्याच्या सोयी बद्दल विचारू लागले.
“अरे गणेश तुला पार्सल संगीतलेले आणायला. ते आले का ?” मी विचारले.”हा हा हा… हो ते आलेय.. खोलीत ठेवलंय ते. मघाशीच पोरगा माल देऊन गेला.” गणेश म्हणाला.”किती दिली?” मी विचारले.”आहे भरपूर आहे. २५-३० लीटर नक्कीच असेल” त्याने स्मितहास्य करून सांगितले.”ओह क्या बात हे” मी आनंद व्यक्त केला.त्यानंतर गणेशने आम्हाला पिण्याच्या ठिकाणी नेले. तिथे सर्व काही सोय झाली होती. ग्लास, रिकाम्या प्लेट, बार्बेक्यू चा सेट आणि चार कापून मसाला फासलेल्या कोंबड्या. गणेशने आम्हाला पीस कसे भाजायचे ते दाखवले.”अहो गणेशजी राहू द्या करतो आम्ही. आम्हाला माहिती आहे. आम्ही पण करतो असं” जीवनजी सांगू लागले.मी पटकन एक केंड ओपन केलं. अशोक ने नाक लावून वास घेतला.”आरं बाबा हे काये ? काय देशी बिशी आहे का काय ? सर वास बघा ना कसला स्ट्रॉंग येतोय याचा” अशोकने शिंदे सरां कडे पाहिले.”बघू बर” शिंदे सरांनी वास घेतला.”हम्म नाही रे असाच असतो वास… चला युवा पत्रकार ग्लास भरा पटापट” शिंदे सर म्हणाले.मी आणि अशोकने एकामागोमाग एक करत सर्वांचे ग्लास भरले. आणि सगळ्यांनी जोरदार आवाजात चिअर्सsss केले.
“एक नंबर ताडी आहे भावड्या” अशोक म्हणाला.”ताडी नाय रे माडी आहे” मी सांगितले.”तुझ्या मामाच्या झाडाची आहे का ?” विशालने विचारले.”अरे मामा मुळशी मध्ये हे मावळ आहे. गणेशला सांगितले होते त्याने मागवली कुठून तरी.” मी पिता पिता सांगितले.”जीवन शेठ का शांत आहेत आल्या पासून” संदेश म्हणाला.”नाही शांत काय… हे काय कधी पिला नाय आपण. आता काये संतोषने मागवलंय म्हणल्याव घ्यायचं आता.” असे म्हणत जीवन पीस भाजायला लागला.”ओ सर हा बघा रेडी झालाय इकडचा.. थांबा मी एक प्लेट मध्ये काढून देतो” ऋषी गडबड करू लागला.”ही माडी कशी बनवतात संतोष ?” मोरे मॅडमने मला विचारले.”अहो झाडाची बनते” शिंदे सर पीस खाता खाता म्हणाले.”अय्या कसं काय ते ?” करिश्माने विचारले.”अरे ते नारळाच कस असत तसच झाड असत” संदेश म्हणाला.”अरे ते माडाच झाड असत. त्याला पुढे कोंब येतो. तो थोडासा कट करतात. आणि त्याला मडकं किंवा भांड लावतात. त्यात एक एक थेंब माडी पडते. मग सकाळी किंवा संध्याकाळी ती माडी काढतात” मी पूर्ण सविस्तर सांगितले.
काही वेळ गेल्यानंतर”ए बाबा माझं डोकं गरगर करायला लागलय” श्वेताने हातातला ग्लास तसाच ठेवला.इकडे विशाल, शिंदे सर, संदेश, संदीप सर, गौरव, जीवन, ऋषी सगळे नाचायला लागले. करिश्मा पण हळू हळू नाचायला लागली.”अरे यात दारू मिक्स नाय ना ?” मोरे मॅडमने विचारले.”नाही ओ असं कसं मिक्स करतील?” मी पण नाचायला जाऊ लागलो.”अरे मग फिरल्यासारखे वाटतेय” मोरे मेम हसतच म्हणाल्या.”अहो ते तसच असत.” असे म्हणत मी देखील नाचू लागलो. पाहता पाहता सर्व नाचू लागले.”अय्यो… अशोक जी हमको अकेला छोड आये?” ड्रायव्हर डुलत डुलत आला.”कुठं पडला होता तू ** वाशा” अशोकने त्याचा हात धरून नाचायला ओढले.”अरे हम ये झाड का पाणी नहीं पिता. मस्त दो कोटर डाल दी गाडी मे बैठ कर” सम्राट नाचायला लागला. सगळे बेफान नाचत होते. “अय्यो मॅडमजी आप नहीं नाचोगी?” सम्राटने करिश्माला विचारले.”नाय मला गरगरत आहे” ती म्हणाली.”अय्यो हम को बताओ जी. हम आपके लिये लिंबू पाणी लाके देता हे अभि” तो देखील खुर्चीवर बसला.”काय झालं ?” करिश्माने त्याच्याकडे पाहिलं”कुछ नहीं जी” असे म्हणत त्याने एक पीस खाल्ला.अशोकने पुन्हा त्याला नाचायला ओढले. सम्राटला जास्त झाल्याने त्याचा सारखा तोल जात होता. शिंदे सर बार्बेक्यू मध्ये पीस लावत होते. तितक्यात सम्राटचा नाचता नाचता तोल गेला आणि तो शिंदे सरांच्या पाठीवर बसला. तसा शिंदे सरांच्या हातातला पीस खाली मातीत पडला.”ए कोणे….” शिंदे सर ओरडले.”अय्यो हम हे सर जी” तो तोल सावरत उभा राहिला.शिंदे सर उठले.”झेपत नाय तर पितोस कशाला ?” शिंदे सर देखील उभे राहून म्हणाले.”शिंदे जी हम पैसा लिया क्या आपसे ? हमारे पैसे का पिया. आपको क्या दिक्कत ?” त्याने सांगितले.तशी खाडकन शिंदे सरांनी त्याच्या कानाखाली पेटवली.तसे सगळ्यांनी मध्यस्थी केली. अशोक सम्राटला लांब घेऊन गेला. करिश्मा आणि श्वेता तोंड दाबून हसायला लागल्या.
संदीप सरांनी डायरेक्ट जेवणाची तयारी करायला सांगितले. आबा आणि बुवाने जेवण वाढायला घेतले. एकदम चुलीवरच जेवण होत ते. चिकनचा लालझर रस्सा… वाफा निघणारा जीरा राईस आणि तांदळाच्या गरमागरम भाकरी… वाह मजा आली जेवायला. लिंबू पिळून मी आधी रस्सा टेस्ट केला. आबांनी कांदा कापून दिला…. जेवण बाकी झ्याक झालं. त्यानंतर गणेश आला.”झालं जेवण सर्वांचे ? कसे होते आताचे जेवण?” गणेशने विचारलं.”भाऊ एक नंबर खरंच” विशाल म्हणाला.सर्वांनी तारीफ केली.”बरं सर तंबू मध्ये झोपायची सोय केलीये. मी घरी निघतोय. काही लागलं तर सखाराम आबा आहेतच इथे.” गणेश सांगू लागला.”हो नक्की” संदीप सर म्हणाले.”आणखी एक… तुम्ही जे काय करायचं ते आतच करा… म्हणजे केम्पिंग एरियाच्या बाहेर पडू नका” गणेशने जाता जाता सांगितले.”का हो गणेशजी ? बिबट्या वगैरे आहे का ?” संदीप सरांनी विचारले.”नाही ओ बिबट्या असता तर केम्पिंग बंद पडलं असत आमचं. आज अमावस्या आहे म्हणून मुद्दाम सांगतोय” गणेश सांगून निघाला.”अच्छा हा बरोबर…” संदीप सरांनी दुजोरा दिला.”चल संतोष येतो सकाळी. चला गुड नाईट एवरीवन” असे म्हणून गणेश सखाराम आबा सोबत त्याच्या गावातील घरी निघून गेला.
गणेश गेल्या अंतर आम्ही सर्वे शेकोटी जवळ जमलो. आता वातावरण थंड झाले होते. रात्रीचे १२ वाजत आल्याने पारा खाली उतरला होता. सगळ्यांच्या डोक्यात माडीची नशा भिनत होती. आणि मध्येच भुताचा विषय निघाला. बोलता बोलता गौरवने अंड्यांचा किस्सा सांगितला. आमच्यातील काही जण असल्या गोष्टींवर विश्वास ठेवत नव्हते. बराच वेळ चाललेल्या गप्पांनंतर शिंदे सर आणि संदीप सर आपापल्या तंबूत झोपायला गेले.”पोर असून घाबरता. कशाचं भूत नी काय ?” करिश्मा हसू लागली.”हा का ? जा मग बाहेर केम्पिंगच्या” अशोक म्हणाला.”त्यात काय ? चल रे गौऱ्या आपण तिथली अंडी आणू उचलून” करिश्मा म्हणाली.गौरव पण उठला आणि दोघेही तिकडे जायला लागले.”ए तिथं हाडळ आहे धरेल तुला” अंकुश पाठीमागून सांगू लागला. ते दोघेही केम्पिंगबाहेर जाऊ लागले. आणि पाहता पाहता गेट खोलून बाहेर अंधारात गडप झाले.
गौरवने फोनचा टॉर्च ऑन केला.”अरे थांबवा तिला उगाच कशाला जाते तिकडे?” ऋषी म्हणू लागला.”येईल बघ परत तिथून आता” विशाल म्हणू लागला.पण टॉर्च पुढे पुढे जात होता. तसे आम्ही सर्व उभे राहिलो. आणि पुन्हा खाली बसलो. गौरव आणि करिश्मा वेताळबुवाच्या झाडाखाली पोहोचली. गौरवने टॉर्च मारून करिश्माला अंडी दाखवली. पण ती पूर्णपणे फुटलेली होती.”अग दीदी… अंडी फोडलीत कुणीतरी” गौरव म्हणाला.”कुठंय ?? ” करिश्मा देखील पाहू लागली.”आता काय लिंबू न्यायचं दाखवायला ?” गौरव म्हणू लागला. इतक्यात झाडी मध्ये वरच्या बाजूला कसलासा आवाज झाला. दोघांनी पटकन टॉर्च तिकडे फिरवला.
क्रमशः
About Author
