टीप :- ज्यांनी सुरुवातीचे तीन भाग वाचले नसतील त्यांनी नक्की वाचा अन्यथा कथा आपणास समजणार नाही.पूर्वसूत्र :- मागील भागात आपण पहिले कि कशाप्रकारे सर्व टीम कॅम्पिंग नाईट एन्जोय करते. सगळे झोपल्यानंतर शेकोटी करता करता करिश्मा गौरवला घेऊन वेताळबुवाच्या झाडाकडे जाते. पुढे काय होते ते तुम्हीच वाचा.————————————————–
इतक्यात झाडी मध्ये वरच्या बाजूला कसलासा आवाज झाला. दोघांनी पटकन टॉर्च तिकडे फिरवला.”ए गौऱ्या ससा आहे ना तो?” करिश्मा कुतुहुलाने बोलली.”दीदी ससाच आहे. पकडायचा का ? मी एकदा पकडला होता माझ्या गावी कोकणात” गौरव देखील पटकन म्हणाला.”हम्म बघ बरं..” करिश्माने त्याला पुढे ढकलत मानेने खुणावले.हळुवार पावलं टाकीत गौरव सशाच्या मागे जाऊ लागला. गौरव पुढे येताच ससा दोन पावले पुढे जायचा. असे करत करत गौरव आणि करिश्मा हळूहळू आत जंगलात शिरू लागले. त्यांचे लक्ष फक्त सश्यावरच होते. आपण त्याच्या नादात कुठ चाललोय याचं त्यांना भान न्हवत. आणि बरंच अंतर कापून पुढे आल्या नंतर गौरवने सश्यावर झडप मारली. सश्याने पटकन एका झाडीत उडी घेतली. गौरवने पुन्हा त्याच्या दिशेने टॉर्च मारली तर त्याच झाडीतून एक भेकर (हरणा सारखा प्राणी) उड्या मारीत लांब निघून गेले. आणि ससा मात्र कुठेही दिसेनासा झाला.
“वाव हरीण ??” करिष्मा ओरडली.गौरव मात्र कावराबावरा झालता.”ताई पण ससा ?” त्याने मागे वळून विचारले.”कुठे आहे तो ?” करिश्माने विचारले.”त्याने जिथे उडी मारली तिथून हा हरण आला” गौरव म्हणाला.”म्हणजे ? तुला काय म्हणायचंय ?” करिश्माने गंभीरपणे विचारले.”काही नाही चल परत जाऊ” गौरव म्हणाला.त्यानंतर ते दोघे माघारी जाण्यासाठी वळले.काही वेळ ते इकडे तिकडे टोर्च मारू लागले.”अरे पण जायचं कुठून ? इथून तर बाहेरच काहीच दिसत नाही. आणि आलोय कुठं ते पण माहीत नाही.” करिश्मा मागे टॉर्च फिरवत म्हणाली.”ए संतोषsssss. संदेशssss” गौरव आवाज देऊ लागला.”गौऱ्या मला वाटत आवाज जाणार नाही. आपण इथून मागून खाली खाली निघत जाऊ. धरण तर दिसणार नाही पण लाईट जरी दिसली ना तरी आपण बाहेर पडू.” करिश्मा म्हणाली. ते दोघेही चाचपडत चाचपडत वाट शोधू लागले. पण नेमकं कोणत्या दिशेला निघावं हे काही त्यांना कळेना. काट्या कुट्यातून ते वाट काढू लागले. “आह….” करिश्मा ओरडली.”काय झालं ताई ?” गौरवने विचारल.”काटा लागला वाटत” करिश्माने चपलीतला काटा काढला.इतक्यात झाडाच्या फांद्या गदागदा हलायला लागल्या. दोघेही वर पाहायला लागले.”कोणे ?” गौरवने विचारले.इतक्यात त्यांना पावलांचा आवाज कानावर पडला.
“एक मिनिटं… कोणीतरी इकडे येतंय वाटत” करिश्मा म्हणाली.”कोण असेल बरं ?” गौरवने विचारले.”शिंदे सर…. संदीप सर….” करिश्मा आवाजाच्या दिशेने पाहत म्हणू लागली.”संतोष…. संदेश….” गौरव देखील हाक मारू लागला.आणि अचानकच दोघांना अंधारात कसलीशी हालचाल दिसली. दोघांनी अंधारात नीट न्याहाळून पाहिले. त्यांच्या नजरेस काहीतरी पडत होते. काळीकुट्ट सावली त्यांच्या जवळ येतेय अस त्यांना भासल. अचानकपणे तिथे एक लक्ख प्रकाश पेटला आणि त्या प्रकाशात त्यांना आठ दहा वर्षांचा एक लहानसा मुलगा दिसला. त्याला पाहताच दोघांना घाम फुटला.”ए कोण आहेस तू ?” करिश्माने घाबरत विचारले.अंधारात तो एक एक पाऊल पुढे टाकीत त्यांच्या जवळ येऊ लागला.तसे ते दोघेही जोरात किंचाळले आणि वाट मिळेल तिथे पळत सुटले.
“हा हा हा हा…. शिंदे सरांनी कसली खेचली त्या ड्रायव्हरच्या कानाखाली” विशाल हसत हसत सांगत होता.”भाई करिश्मा पण म्हणत होती आता याला एक कानाखाली टेकवतेच. पण आधीच त्याला शिंदे सरांनी दिली ठेवून” संदेश म्हणाला.”अरे करिश्मा आणि गौरव अजून आले नाहीत” मी आठवण केली.तसे सर्व शांत झाले. आणि एकमेकांकडे पाहू लागले. आम्ही सर्व एकसाथ उभे राहिलो आणि ते दोघे गेले त्या दिशेला पाहू लागलो. मोबाईलचा कसलाही उजेड दिसत नव्हता. “भेंडी बोलायचा नादात लक्षात पण नाही आलं” ऋषी बोलला.”एक काम कर ना ते तंबूत आले का बघून ये बर… इथून मागच्या बाजूने गेले असेल तर” अशोक म्हणाला.”संदेश चल बर” मी आणि संदेश पाहून आलो.”अरे ते नाहीये तिथे… आणि गौरव पण नाही आला” संदेश म्हणाला.”अरे अशोक तुझा ड्रायव्हर पण गाडीत नाहीये” ऋषी गाडी कडे बघून आला.”च्यायला काय भानगड आहे ?” विशाल म्हणाला.”आज अमावस्या आहे. तरी तो म्हणत होता बाहेर नका पडू” मी म्हणालो.”अरे संतोष काय राव तू पण बोलतो. कशाची रे अमावस्या. चला इथं नका बोलू. कुणाला काही बोलू नका सर ओरडतील. आपणच जाऊन बघू” असे म्हणत आम्ही त्या वेताळ झाडा कडे निघालो. “मघाशी करिश्मा त्या ड्रायव्हरवर हसली ना रे. म्हणून मला जरा भीती वाटते” स्वप्नील म्हणाला.”त्याने जर शहाणपणा केला ना त्याला लय महागात जाईल” विशाल म्हणाला. आम्ही पटापट पुढे जाऊ लागलो.
करिश्मा आणि गौरव अंधारातच कुठेही पळत सुटले. आणि एका मोठ्या झाडाखाली येऊन थांबले. “गौऱ्या कोण होता तो ?” करिश्मा घामाने थबथबली होती आणि धापा टाकत होती.”मला कस माहिती… मला तर आता वेगळंच वाटू लागलय. इथे रेंज पण नाही. कुणाला कस बोलवायचं” गौरव पण घाबरला.”गौऱ्या 2 वाजलेत. आपल्याला कुणी बघायला का आलं नाही?” करिश्मा म्हणू लागली.”अरे आपण कुठे आलो आपल्यालाच माहीत नाही” असे गौरव म्हणाला.तोच पाठीमागून पुन्हा पाचोळ्याचा आवाज झाला. पाहतात तर काय एक रान डुक्कर त्यांच्या दिशेने येताना दिसला. त्या दोघांनी एकमेकांना पकडले. गौरव त्याच्या कडे डोळे फाडून पाहत होता. तो त्यांच्यावर हल्ला करणार म्हणून दोघांनी जमिनीवर बसून घेतलं. डुक्कर त्यांच्या दिशेने येण्या पूर्वी अचानकपणे झाडीत दबा धरून बसलेल्या बिबट्याने मुसंडी मारली आणि हवेत झेपावून थेट डुकराची मान धरली आणि त्याला लोळवले. धुराळा उडाला आणि करिश्मा गौरव तिथून जोरात पळू लागले. दोघेही ओरडत ओरडत निघाले.
“हेच ना रे ते वेताळ झाड ?” अशोकने मला विचारले.”आर बाबा ह्या काय ? यांनी अंडी फोडली इथ आणि हे गेले कुठं ?” संदेश इकडे तिकडे पाहू लागला.”साहेब हे जंगलात तर नसतील ना गेले ?” विशालने मला विचारले.”नाही असं का करतील ते ?” मी म्हणालो.”अशोक तुझ्या त्या ड्रायव्हरला बघ यार. मला तर त्याच्यावर डाऊट येतो आता फुल. सरांनी त्याला मारलं त्याचा राग काढायचा असेल तर तो काही करेल.” ऋषी बोलला.”हा यार अशोक पहिले त्या भडव्याला बघ” विशाल म्हणाला.”अरे इथं रेंज नाय फोनला. कुठे बघू ?” अशोक म्हणाला.”संतोष सर मला वाटत आपण इथे थोडं आत रानात शिरून आवाज द्यावा. काही समजलं तर इथेच समजेल. मला नाही वाटत ते दुसरीकडे कुठे जाऊ शकतात” प्रसाद मला म्हणाला.”करिश्मा….. गौरव….” संदेश आवाज देत होता.आम्ही देखील त्यांना शोधायला आत घुसलो.
दोघेही घनदाट झाडीतून वाट काढीत होते. आणि याच धावपळीत गौरवचा फोन देखील एका ठिकाणी पडला. बिबट्याच्या भीतीने तो न उचलता अंधारातच ते वाट काढत पळत सुटले.”गौऱ्या टॉर्च ?” करिश्मा म्हणाली.”आग ताई फोन पडला मधी” गौरव म्हणाला. “आरे आता अंधारात कसं काय जायचं ? मला तर तू पण दिसत नाहीस” करिश्मा घाबरत म्हणाली.”मी बाजूलाच आहे.” गौरव हात लावून म्हणाला.पळून पळून दोघेही घामाघूम झाले होते. दोघांना धाप लागली होती. बिबट्या मुळे दोघेही थरथर कापत होते. करिश्मा एका ठिकाणी खाली बसली.”गौऱ्या…. पाणी पाहिजे आता. नाहीतर मला चक्कर येईल” असे म्हणत डोळे मिटून ती खाली पडली.तसा गौरव खाली बसला.”आग ए ताई… अस नको करुस… चल उठ काय तरी रस्ता सापडेल. इथून चल बिबट्या यायचा इथं” गौरव तिला उठवत होता.
“च्या मारी ? जंगला कडे टॉर्च कुणाचे ?” बाथरूम साठी उठलेल्या जीवनने पाहिले. त्यानंतर त्याने सर्व तंबू पाहिले. त्याला कुणीच दिसले नाही. म्हणून त्याने थेट संदीप सर आणि शिंदे सरांना उठवले.”अहो सर ही पोर वाटत जंगला कडे गेली. मला मोबाईल टॉर्च दिसले. मी आता लगवीला उठलो तेव्हा” जीवन म्हणाला.”काय बोलता ? पोर इथं नाहीत?” संदीप सर पाहू लागले.”म्हणून मला वाटत होतं यांना आधी झोपून द्यायला पाहिजे होत. तो दिवाडकर घेऊन गेला असेल यांना” शिंदे सर वैतागले.बाहेर चाललेल्या आवाजामुळे मोरे मॅडम आणि श्वेता देखील बाहेर आले.”काय झालं आप्पा ? काही प्रॉब्लेम ?”मोरे मॅडमने विचारले.”काय नाय मॅडम ही पोर कशाला रानात गेली काय माहिती?” जीवन म्हणाला.”आग श्वेता…. करिश्मा कुठंय ?” संदीप सरांनी श्वेताला विचारले.”काय माहीत असेल तिच्या टेंट मध्ये” श्वेता म्हणाली.”काय माहीत काय ? जाऊन बघ पहिले” संदीप सर ओरडले.”ओ सर ती नाहीये आत” श्वेताने सांगितले.”आईचा घो… गेले कुठे हे सगळे ?” शिंदे सर टेन्शन मध्ये आले.”गौरव पण गेलाय वाटत. आता येऊ दे त्याला असा फोडतो ना. लय झाली त्याची नाटक. लहान भाऊ म्हणून जास्त शेफरलाय” संदीप सर वैतागले.”अहो संदीप जी येऊ द्या नाही. आडवा त्यांना. जंगलात काय? अमावस्याये आज. त्या म्हाताऱ्याला उठवा. नायतर त्या केम्पिंग वाल्याला फोन करा.” शिंदे सर म्हणाले.”अहो सर फोनला रेंज नाय. थांबा म्हाताऱ्याला उठवतो.” जीवन खंडू बुवाला उठवायला गेले.आणि त्याने दार वाजवले.”ओ आबा…. बुवा….” जीवन ने दरवाजा ठोकला.खंडू बुवाने दार उघडले.
“करिश्मा दीदी यार तू पण काय अशी करते. काही होणार नाही आपल्याला. तू हिंमत नको हारुस यार. उठ इथून थोडं लांब जाऊ.” गौरव म्हणाला.”नाही गौरव माझ्यात ताकद नाही. पुढे आणखीन जंगल दिसतंय. आपण खूप आत आलोय. आपलं काही खरं नाही वाटत. सकाळ व्हायलाही खूप वेळ आहे” करिश्मा बोलू लागली. इतक्यात कोल्हे भुकी झाली. आणि पाच सहा कोल्हे ओरडायला लागले. तसे ते दोघे एकमेकांना बिलगून एका मोठ्या दगडाच्या आडोशाला मुरून बसले. ज्या दिशेने गौरव जायचे म्हणत होता. नेमके तिथूनच तो आवाज येत होता. “मी म्हटलं ना गौरव. कुठेही पळ. आपण जंगलात आहोत.” करिश्मा म्हणाली.
सर्वांच्या मोबाईलचे टॉर्च सुरू होते. सगळ्यांना घेऊन मी वाट काढीत जंगलातून वरच्या बाजूला निघत होतो. आणि सपकन काहीतरी माझ्या कानाच्या बाजूने गेल्याचे जाणवले. “ए कोणे ? काये?” मी ओरडलो. तसे सगळे काय झालं म्हणू लागले.
क्रमशः
About Author
